Neuroróżnorodność

  • Terapia indywidualna

    osoby z diagnozą lub podejrzewające u siebie spektrum autyzmu lub ADHD

  • Terapia par

    pary, w których jedna lub obie osoby są ze spektrum i/lub ADHD

Termin "neuroróżnorodność" został wprowadzony przez Judy Singer w latach 90-tych XX wieku. Judy Singer jest australijską socjolożką i aktywistką, która zapoczątkowała użycie tego terminu, aby opisać różnice w funkcjonowaniu mózgu i układu nerwowego, które nie powinny być traktowane jako choroby czy zaburzenia, ale jako naturalna część ludzkiej różnorodności.

Termin "neuroróżnorodność" podkreśla wartość akceptacji różnic neurologicznych i promuje ideę, że nie wszystkie różnice w sposobie myślenia i przetwarzania informacji powinny być traktowane jako deficyty. Dąży do uznania tych różnic jako normalne i naturalne zjawisko, które ma swoje zalety i unikalne talenty, szczególnie w dziedzinach takich jak sztuka, matematyka, technologia i inne.

Osoby neuroróżnorodne często mierzą się z wyzwaniami, które mogą prowadzić do kłopotów emocjonalnych. Zrozumienie relacji między neuroróżnorodnością a problemami psychicznymi jest kluczowe dla właściwego wsparcia i redukcji stygmatyzacji.

Co może dać diagnoza?

  • zrozumienie siebie i swoich trudności,

  • odpowiedzi na liczne pytania odnośnie trudności w określonych obszarach życia, takich jak koncentracja, organizacja, komunikacja czy interakcje społeczne,

  • poczucie ulgi,

  • obniżenie poczucia winy i wstydu,

  • wzrost akceptacji samego siebie,

  • jasność co do obszarów pracy w psychoterapii.

Gabinet dostosowany do potrzeb osób neuroróżnorodnych.

  • jasne, przestronne, ciche wnętrze,

  • różne rodzaje i intensywność światła,

  • zegarek “bez cykania'“ :-)

Występujące kłopoty emocjonalne.

Badania pokazują, że osoby neuroróżnorodne są bardziej narażone na występowanie takich problemów jak:

  • depresja: związana z trudnościami w relacjach społecznych, poczuciem braku akceptacji, chronicznym wstydem, poczuciem niższości, maskowaniem własnego “ja” i uczuć,

  • lęki: często związane z nadmierną stymulacją sensoryczną lub obawą przed oceną społeczną,

  • zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne (OCD): związane z nadmierną potrzebą kontroli w nieprzewidywalnym świecie,

  • zaburzenia stresowe pourazowe (PTSD): rozwijają się po doświadczeniu traumatycznych wydarzeń, takich jak przemoc, bullying lub trudne doświadczenia społeczne.

Obszary do pracy w psychoterapii osób neuroróżnorodnych.

  • rozpoznawanie i kontakt z uczuciami, pomoże w autoregulacji i radzeniu sobie z meltdownami (przejawy przeciążenia systemu nerwowego) — meltdown to intensywna reakcja emocjonalna w odpowiedzi na nadmierne obciążenie sensoryczne, emocjonalne lub poznawcze,

  • nauka wyrażania emocji — w jaki sposób ubrać w słowa to, co czuję,

  • nauka regulowania lęku/stresu/napięć w ciele,

  • nauka mentalizacji — zdolność do rozumienia i interpretowania własnych oraz cudzych myśli, uczuć, intencji i motywacji, które stoją za zachowaniami ludzi. Mentalizacja pozwala na lepsze zrozumienie siebie i innych, a także na bardziej efektywne interakcje międzyludzkie,

  • kontrola impulsywnych zachowań,

  • budowanie elastyczności na zmiany i niewiedzę,

  • regulowanie swojego układu nerwowego,

  • psychoedukacja.